187. Iulio Stuphae

Iuli, non modo spesque, amorque cari

Patris, verum etiam diebus hisce

Exemplum, ac specimen prioris aevi,

Ipse de Vidio meo sodali,

5

Praeceptore tuo, bono ac diserto.

Qui te vel mage diligit parentem,

Heri vespere cum deambularem

Vrbis per fora, compita ac plateas

De rebus variis simul loquendo,

10

Secum, et cum Vidio altero, eleganti

Lingua et pectore candido, meoque

Lippio, veterum aemulo virorum,

Atque ipsis mihi cariore ocellis,

Aut si carius his potest quid esse,

15

Te sic ingenio valere, sic te

Iam condiscipulis praeire cunctis

Audivi, atque ita literas vorare,

Vt quod te doceat, nihil relinquas,

Ipsum sed superes fere magistrum

20

Doctrina ac simul elocutione,

Annis non bene quindecim peractis

Quae, quamvis mihi cognita, atque pridem

Essent perspecta, tamen libet fateri.

Verum, longe animo fuere nostro

25

Hybleo quoque melle dulciora.

Tantum te quasi filium supra omnes

Videre, ac pueris bonis praeesse,

Sanctis moribus, artibusque claris,

Iampridem cupioque, praestolorque,

30

Immo iam videoque, gaudeoque.