140. ex versiculis Ethruscis Petri Bembi

Si durissima quercuum, furenti

Ter gelu Boreae perusta, saevis

Alpium peperisset in latebris,

Si Hircanae tibi lac ferociores

5

Tigres uberibus suis dedissent,

Minus saeva tamen Neaera, nec me

Tam crudeliter ureres amantem.

Heu, heu, quam sapiens parum, sagaxque

Mens mihi misero, fuitque sensus,

10

Cum de tam placida prius quiete!

Tam moestas subii graveisque curas,

Tranquilloque sinu volens relicto

Stultus in tumidas rui procellas

Nigris ludibrium futurus undis.

15

Ex illo gemitus, dolor, querelae,

Semper nil aliud, die vel uno,

Et tristes lachrymae fuere mecum,

Quas cor luminibus profundit imum.

Et quod me cruciat magis, magisque

20

Posthac fiet idem, peraeque semper,

Quod si non fuerit, suum profecto

Ante non fuerit diem Neaera.

Nam me tot mala post, necesque tandem

Taedet tam miserae, pigetque vitae.