118. ad Robertum Nobilem

Terrenum, Roberte, tuos quod munere raro

      Inter avos videas, et venerere Iovem,

Qui coelum reserat clausum, qui claudit apertum

      Totiusque unus sustinet orbis onus.

5

Est, fateor, magnum quiddam, immo maximum habendum,

      Et quod te solum pene beare queat.

Verum, ni fallor, longe tibi pulchrius, atque

      Maius erit, propriis enituisse bonis.

Perge igitur, magnis puer acceptissime divis,

10

      Et studia, et mores excoluisse bonos,

Vt qui nunc late fulges splendore tuorum,

      Lumine mox clarus conspiciare tuo,

Cum tibi vix puero canis virtutibus aucto,

      Ornabit flavam purpura rubra comam.