42. ad Laurentium Lentium responsum

Qui me tam longo tentavit tempore morbus

      Tranare, et Stigias pene coegit aquas,

Multa quidem, ut nosti, nec parva incommoda nobis

      Attulit, atque unum me, bone Laure, magis

5

Omnibus excruciat reliquis graviusque videtur,

      Quottidieque magis durius, atque magis,

Quod tecum simul esse vetor, quod vivere tecum

      Non datur, in quo uno sunt mihi cuncta bona.

Nil ego sum sine te, nil prorsus non modo, Lenti,

10

      Dimidia videor parte carere mei.