26. ad eundem

Si quando, mi Iule, tuis fuit usus amicis,

      Vt tandem a mortis limine restituar,

Nunc opus est pro me assiduus quoscumque fatiges,

      Ne mihi ferre negent suppetias misero.

5

Et cogant a me Siconium esse procul,

      Qui mihi magnifice semper sua facta loquendo,

Non patitur laetum vivere, nec vacuum,

      Ad mortemque meas tundit sermonibus aures,

Sero, mane, die, nocte, domi atque foris.