18. ad se ipsum

Tunc reor, ac tunc vix etiam potiere quod optas,

Quamquam parva aliis, longe tibi maxima poscas,

Nulla licet renuas, Varchi, discrimina, nullos

Effugias dignos non vili mente labores,

5

Cum volucres sylvas pertesae, atque aera, pontus

Et pisces altis habitare in montibus ornos

Incipiunt, undas atque humida regna perosi,

Scilicet ut quantum satis est, nec plura roganti,

Curarum experti, sine lite, et corpore sano

10

Securam liceat tranquillo pectore vitam

Ducere, sepositam vulgo Phoeboque vacantem.

Nam longe diversa altis Saturnus ab astris,

Saturnus tardo atque infesto sydere labens,

Iam tibi decreverit, cum primum lumina solis

15

Hausisti, et querula testatus voce labores

Venturi auxilium poscebas inscius aevi.

Hic tibi pauperiem, longa hic et maxima bella,

Hic tibi amicorum insidias, fraudesque et acerbam

Invidiam, morbosque graveis, segnemque iuventam

20

Indicat exurgens coeli de sede secunda,

Cui favet undena Mavors statione coruscans.

Quae nec falsa putes, nec partem demere, ne dum

Vincere contendas alia ratione modoque

Omnia quam placide tolerando et pectore forti:

25

Ergo cuncta feras hylari vultuque benigno.

Nam tibi non deerunt optatae gaudia vitae

Omnino, ac miti, longaque fruere quiete.

Quandoquidem tete Musis addictus et altis

Montibus, et sylvis gavisus, et ocia quaerens,

30

Ambitione procul, contentus paupere tecto

Secernes populo stellis ducentibus, ut se

Et rerum melius possis exquirere causas.

Ex flore ad caelum numeris super omnia laurum,

Quamquam multa tuis prorsus contraria votis

35

Interea rebusque cadent adversa secundis,

Quae sine diis numquam vitare, aut tendere contra

Sufficiunt homines coelo fatisque minores,

Fuscus ut Aegypti vates testatur alumnus,

Quique bonus nuper nostris Pontanus in oris

40

Edocuit; monstrante dea, vaga sydera coeli.