14. Octavio Pantagato
Ingenii vis alta tui, mentisque benignae
Candor, et egregiae tantis cum dotibus artes,
Octavi venerande, tui probitasque pudorque
Rarus, et hoc etiam rarissima tempore virtus
5
Iampridem toto me pectore, menteque tota
Percepere tibi, stimulisque egere volentem,
Vt quid sentirem de te, tibi carmine nostro
Ingenue notum facerem, saeclisque futuris
Exiguae quantum possent extendere vires,
10
Iudicium, pariterque meum testarer amorem.
Scilicet, ut mores nunc sunt, ne forte viderer
Nonnullis alios ex se qui non bene fingunt,
Ambitione mala, propriaque cupidine coecus,
Solus tam clari non cernere lumina solis,
15
Aut etiam, quod longe a me, longeque remotum
Esse volo, tristi suffusus corda veneno,
Invidia tacuisse; haec sunt, pater optime, quae me
Clara tua obscuris intexere nomina cartis.
Impulerunt iri quae nunc tibi vera probatum,
20
Et reor, et siquid veri mens augurat, opto.