1. Iuliano Gondo
Dum te defessum studiis curisque gravatum,
Me sine ab urbe procul Signia rura tenent,
Et sine me campis solus spatiatus apertis,
Perfrueris coelo liberiore diu,
5
An ne tibi effluxit nostrum de pectore nomen?
An sumus, ut quondam, semper in ore tuo?
Arbitror, ut quondam, sic nunc quoque Varchius ore est
Saepe tuo, qui te vere amat ex animo.
Nos non ambitio unanimes vesana, nec auri
10
Sacra fames, toto quod patet orbe malum,
Sed studia et mores iungunt, eademque voluntas,
Et coelum, quod nos invicem amare iubet.
Quod si non rident aedis laquearia nostrae,
Fulget ab antiquis nec mihi splendor avis.
15
Arva nec innumeris finduntur nostra iuvencis,
Sed modicas messeis area parva terit,
Quamquam o nec modicas olim, nec parva, sed amplas,
Ampla dabat priscae simplicitatis avo.
Et mihi recta tamen mens est, ne tempore in ullo
20
Arguor intactam commaculasse fidem.
A nobis laesum nec se pote dicere quisquam,
Haec sunt pro magna nobilitate mihi.
Possum ego divitias, possum, Iuli optime, reges
Spernere, prae Musis est mihi dulce nihil.
25
Quid iuvat ostrina tandem procedere veste,
Et fultam Pario marmore habere domum?
Stemmata quid proavum nobis longo ordine prosunt?
Plurimaque in prima fixa trophea domo?
Nascimur aequales omnes, foelicior ille
30
Qui sua, non patrum facta referre potest!
Te tua nobilitat virtus, te fama parentum,
Quique tuo fulget plurimus ore pater.
Et tamen humanis subiectus casibus, ut nos
Cottidie innumeris exagitare malis,
35
Nec tibi divitiae possunt expellere morbos,
Aut abigunt curas splendida facta patrum.
Crede mihi, studiis nil est iocundius iisdem,
Nec quicquam, vera maius amicitia.
Pythias et Nisus testes, quique invia nigri
40
Regna Dei et Stygias vivus adivit aquas,
Quos inter ventura olim nos saecla reponent,
Vsque adeo est omni tempore rara fides.
Ergo tam sanctum fidumque sequamur amorem,
Et simul incoeptum perficiamus iter.