94. ad Ioannem Baptistam filium
Ne tibi spectanti choreas, convivia, lusus
Forte lucere putes Dionisia vivere semper,
Heu sine fruge tibi permittas tempora labi
Musarum oblitusque tui monitusque Parentis,
5
Ad te nonnullum Patrii haud leve pignus amoris
Perferri libuit praeceptum, quod potuit vix
Mens haurire statim nimio confecta labore,
En tibi quanta manus calamique potentia nostri.
I nunc extremum, et me invito i tutus in orbem,
10
Quo paulo circa mentis te collige in arcem,
Nec tecum recta fac non ratione rependas:
Prodicii (ut veteres memorantur) Herculis instar.
Ad quid sis genitus, num te natura creavit,
Ad decus et rectum, vel ad ocia turpia segnis,
15
Deditus ut ventri stertas et lusibus usque
Seria contemnens, Epicuri et dogmate fultus,
Nil cures animi recto medicamine morbos
Tollere ut extingui virtutum semina deses
Vsque feras vivens humano corpore brutum...
20
Non modo non turpe est, sed dignum laude putandum:
Hac totum ratione Plato percensuit orbem
Et Patriae rediens intexit Cydopediam;
Ille quoque insignis sophiae sectator et auctor
Ortus Claromenis urbem atque arva reliquit
25
Democritusque suo patriam ditaverat auro
Vt vacuo studiis animoque et mente vacaret.
Quid tibi Romanos? Quid Athenis stemmate claros?
Non referam Decios? Robortelumve peritum
Non Alovisinos, Philomelum, Partheniumque?
30
Dimidium nostrae ecce animae virtute columnus,
Insignit ecce Boetius inter ut astra micans sol,
Aemonae decus, en alios Patria haec, et tulit aetas,
Quis patrium liquisse solum virtutis amore,
Non grave iucundum magis est, summoque decori
35
Sunt Patriae, et recte praestant exempla iuventae,
Tu vero aetate hac tenera et puerilibus annis
Spe tanta ingenuas cui fit via pervia ad artes,
Egregiumque decus torpesces? Nec tua scriptis
Nomina clarescent? Miserum ne peregis aevum
40
Sordibus? Et propriis animi quae sunt bona vere
Contemptis, aliena sequere fugacia demens?
Affluere externis, animi cui sunt bona, nescis?
Nescis nil nobis extrinsecus esse petendum?
Omniaque in nobis? Nobisque licere beatis
45
Esse satis? Bona cuncta una virtute ferente,
Regnum, divitias, eriadelam, munera, amicos:
Tempora si vitae redeant, mihi, filaque retro
Nere queant Parcae, ut sit florida quae fuit olim,
Quaeque tibi est aetas, mihi me genitore favente
50
Non mihi praeripiat palmam, aut praemia quisquam,
Pallados aut studio discendi animam exhalarim,
Sedulus aut vivos cunctos vitaque relinquam.
Qualis Alexander Magnus, vel Caesaris instar,
Et regno spolians doctrinae et laude peritos,
55
Hunc licet octarum velarint tempora lustrum
Canis: si vetulo studiorum copia detur,
Nullum etiam seris non captem nomen ab annis,
Nec totam tibi magne Cato, tibi docte Budaee,
Laudem matura Graios aetate liquores
60
Epoti, linquam: sed non modo serior aetas
Invidet exacto diuturnam tempore famam,
Exigui ad census, levis, imbecillaque parvi
Corporis atque animi compago hac laude decoris
Me tanti fraudant: tu suffice, gnate, vicesque
65
Suscipe, cui vires animo, cui vivida virtus
Ars tua cuique labor census, studiumque bonorum.
Per te perque piae obtestans precor ossa Parentis
Cuius non animi partes tantum at lumina vultus
Ipse refers, nostrum tenebris te vindice nomen
70
Eripies, docta ut dehinc pervolet ora virorum
Virtutis studio: hac dabitur duce sidera coeli,
Post exantlatos animi mentisque labores,
Scanderet et aetherea comprehendere gaudia sede;
Quod si forte meam quondam tua moverit iram
75
Segnities, animumque tibi praecordia topor,
Praecipitem vitiis grassatus merseris oci,
Quod tamen ita nolim de te fore, nec reor unquam,
Ipse vel oppressus curis, cui sarcina iniqua est,
Cedam deficiens in teque onus omne recumbat,
80
Tuque gemens mihi, qualis equo successit Asellus,
Non ullo pondus grave tempore depositurus,
Vel si nervorum quid erit mihi serus ad altos
Doctrinae virtute gradus duce scandere coner,
Tu vero et tenebris animi et squalore sepultus
85
Omnibus invisus, spretus, naucique putandus,
Mendici et vappae ac nebulonis nomine dignus,
Obscoenam ducas perrigasque per ocia vitam,
Plumbeus et caudex, stipes, putidissima ventris
Ingluvies, barathrumque, vorago, charybdis,
90
Foedius Harpys monstrum, ignimovaque chimaera,
Explosus cunctis, sibilatus, fere hominum et pus,
Cui nullae pateant latebrae, quin saeva Poetae
Archilochi infligant latitanti vulnera telis.