6.

Turri candide, Turri amice, tandem

Ad te Flaminius redit, nec umquam

A te, si superi favent, recedet.

Ille Flaminius suis ocellis

5

Qui te plus amat, ille cui videtur

Nil amabile, cui nihil venustum,

Hic tecum loquitur simulque vivit:

Ecquid sanctius elegante amico?

Cum post tempora longa, post labores

10

Viarum varios domum reversi

Illum amplectimur atque suaviamur,

Et dulci dabit allocutione

Dies ducere candidasque noctes.

Haec est vita beata. Non honores,

15

Non aurum mihi posco; nil moramur

Quod vulgus colit: est satis superque

Si mihi superi annuant benigni

Vitam degere cum meo sodali.