36. ad Alexandrum Farnesium cardinalem amplissimum

Dum se alii mediae per amica silentia noctis

Dulci sopore recreant,

Haec ego Iessiadae cithara mage dulcia somno

Meditans canebam, dum dies

5

Clara superveniens taciturnas pelleret umbras,

Carissimas umbras mihi;

Quae me senserunt noctes vigilare beatas,

Dum primus ipse mystica

Davidis ad Latias deduco carmina Musas,

10

Piisque grata concino;

Non Iovis insani referens male sanus amores,

Non ebriosa Liberi

Orgia, non ludos Phoebi, exsecrandave sacra,

Sed maximi laudes Dei,

15

Tergeminum quem caelicolae venerantur et Vnum;

Qui siderum vagantium

Multiplices cursus, qui magnum temperat aequor,

Et omnium mortalium

Omnia facta videns sua iustis praemia reddit,

20

Suasque poenas improbis

Irrogat, et cunctas animalia cuncta per oras

Alit benigno numine.

O utinam haec discant pueri, castaeque puellae,

Mentesque sanctioribus

25

Formentur studiis, dum parva, et mobilis aetas.

Quid, o parentes, quid iuvat

Futilibus nugis, et turpi carmine vestros

Contaminare liberos?

Cum liceat sanctos illis versare poetas,

30

Scientiaeque pabulo

Divinae teneros animos nutrire, veneno

Dulci relicto, quo malo

Nullum aliud magis esse nocens puerilibus annis

Videre prisca saecula,

35

Quamvis illa forent caligine consita, nec dum

Perfusa vero lumine.

At tu prudentem iuvenili aetate senectam,

O patriae decus inclytae

FARNESI, aequiparans, post magna negotia, quando,

40

Audire fessus nobiles

Regum Legatos summis de rebus, amoenos

Mirandula doctissimo,

Maphaeoque tuo comitatus te abdis in hortos,

Et otio dulci iuvat

45

Mollibus et studiis duros finire labores,

Tunc nostra, quaeso, carmina

Perlege, nec tu Flaminii magis illa putato,

Quam regis illustrissimi,

Qui bello insignis, pietate insignior, hostes

50

Inter, ferociaque agmina,

Seu positis armis tranquilla pace quierat,

Amore sancto percitus

Aeterni regis laudes, et maxima facta

Tali canebat carmine.