33. argumentum psalmiCXLIV
Aeterne mundi Domine, quas grates tuae
Clementiae possim agere? vel tuum quibus
Efferre nomen laudibus sanctissimum?
Tu proeliari dexteram meam doces,
5
Et omnium discriminum fidissimus
Comes per hostes obvios, et horrida
Per arma tutum ruere, et incolumem facis.
Tu civitates subiicis meas mihi,
Latisque donas imperare gentibus.
10
Domine, quid est homo, quod honore maximo
Dignaris illum, et tam benigne amplecteris?
Homo est imago vana, et umbrae somnium
Inanis, ipsa inanitate inanior.
Descende caelo, et irruentes hostium
15
Acies coerce fulminante dextera:
Illos procellis, igne, grandine dissipa,
Illos sagittis perime; nosque iam obrutos
His nationum barbararum fluctibus
Tuere. Summe Rex, tuas laudes ego
20
Cantabo semper; tibi cithara semper mea
Hymnos sonabit. Tu salutem regibus
Donare gaudes: Davidem tu maximis
Periculorum liberasti casibus.
Tu nunc furores impiarum gentium
25
Compesce, quas nefanda semper dicere
Iuvat, nefanda semper agere. Fac, pius
Miles triumphum nobilem referat domum;
Fac, alma Pax, Quiesque nostris finibus
Regnent tumultu barbarorum liberae.
30
Proles novella crescat agris omnibus,
Vt valle myrtus avia nitentibus
Se ramulis subiicit, amica limpidi
Rigata fontis lymphula. Sint virgines
Nostrae decoro corpore spectabiles:
35
Sint plena semper horrea bonis frugibus:
Plenis redundet cella semper doliis,
Redundet oleo, melle, pomis dulcibus.
Sint prata gregibus tecta foecundissimis,
Fortes iuvenci plaustra onusta ducere,
40
Fortes feracem glaebam aratro findere.
Neu saevus hostis nostra rumpat moenia,
Neu patriae iucundae amabiles agros
Abducta gens relinquat, aut civilibus
Sonent plateae iurgiis. Ter et amplius
45
Beata gens, quae talibus fruitur bonis!
Beata gens, quam maximus caelestium
Pater suo praesens tuetur numine!