6. argumentum psalmi XI

David

Deo mea spes nititur; quid dicitis,

Vestris ut avolem procul

A montibus? misella sicut avicula,

Quam saevus accipiter feris

5

Adurget unguibus, fame rabida furens.

Amici

Quia hostis ecce barbarus

Arcum tetendit iam, suas ut imbuat

Tuo sagittas sanguine;

Et dissipatis legibus, miseris nihil

10

Ad spem salutis linquitur.

David

At ego quid egi, cur meam vitam mihi

Auferre tendat impius?

Sed praesidet templo Deus sancto, Deus

Caelum beatus incolit:

15

Hinc perspicaci cuncta lustrat lumine

Rerum omnium arbiter parens,

Sua ut potente dextera bonos iuvet,

Malosque iustus puniat.

Explorat ille saepe rebus asperis

20

Pios, ut aurum fervidus

Explorat ignis, opprimi tamen vetat:

Contraque tempus ad breve

Florere permittit malos, cruciatibus

Quos deinde longis afficit.

25

Quapropter hostis impius nisi iam suo

Ponit furori terminum,

Praedico, funditus peribit obrutus

Igne, procellis, sulphure;

Namque aequus aequitatem amat Deus, et pios

30

Placido intuetur lumine.