43. ad Michaelem Silvium cardinalem

O quantum tibi debeo, benigne,

Dulcis, candide SILVI, amabilisque

Quantum quis pote amari! acerba cum me

Febris ureret, et dolor sinistri

5

Vexaret lateris, meo dolore

Dolebas; meus ignis in medullis

Ingentem tibi suscitabat ignem.

Nec cordi data pax misello, amara

Pestis dum requiem mihi negavit.

10

O amor, pietasque digna dici

Tuis carminibus, poeta summe!

Nam mihi tenuem nimis dederunt

Musae spiritum: at esse mente grata

Et possum, et volo; quare in omne tempus

15

Me totum tibi dedo, magne SILVI.