37. ad Aloysium Priulum

Ah cur me lacrimis tuis, PRIVLE

Care, conficis? hoc tuo dolore

Mors mihi fit amara, quam benigno

Deus numine donat esse dulcem.

5

Vna viximus arcto amore iuncti,

Qualem Sol radians ab ultimo Indo

Vix cernebat ad ultimum Britannum.

Nos unum studium, una nos voluntas

Fecit unanimes. Nihil placebat

10

Vni, quin idem amaret alter. Vna

Nos domus tenuit, alebat una

Mensa. Laetitiae, dolor, secunda,

Adversa unius alterum movebant;

Vt numquam minus hic doleret illo,

15

Gauderetve. Sed haec prius fuere:

Nunc caeli vocor ad domos beatas,

Vbi me vario labore functum

Manent gaudia sempiterna. Quare,

Si cordi tuus est tibi sodalis,

20

Pone flebilibus modum querelis,

Et plausu aethereas euntem ad arces

Laeto prosequere, et piam labora

Vitam vivere, mox simul futurus.