20. ad Ioannem Franciscum Casertam
de urbis Casertae agro

Quid tantis precibus, CASERTA, carum

Vocas Flaminium Casertae ad agros?

Te desiderium quidem fruendi

Mei sollicitat; sed ipse tanto

5

Magis te cupio videre, quanto

Es me amabilior. Quid? ista vestra

Tam felicia, tam venusta rura

Quem non alliciant suo lepore?

Adde quod mihi reddidere vitam,

10

Cum vis tabifica intimis medullis

Serpens, lurida membra devoraret.

Istic et mihi Musa tam benigno

Semper numine favit, ut canentem

Stuperent Dryades, meumque pictis

15

Ornarent Satyri caput corollis.

Quae tellus igitur tuo sodali

Queat gratior esse? nulla certe.

Nec tamen venio, negotiorum

Dura compede vinctus: at venire

20

Cum primum dabitur, volabo, teque

Revisam et tua rura, amice dulcis,

Non minus cupide, suam puellam

Quam visit iuvenis, locum in remotum

Quem coegerat ire vis paterna,

25

Siqua forte revinctam amore mentem

Posset solvere filii furentis.