51. ad Hieronymum Fracastorium

FRASTORI venerande, cui medendi

Vsum pulcher Apollo, carminisque

Artem donat habere, nonne cernis,

Tuum Flaminium perire dira

5

Tabe? non recreat cibus misellum;

Non grata vigiles quiete ocelli

Teguntur: macie vides suprema

Corpus confici, ut umbra inanis esse

Iam plane videar; modisque miris

10

Pallor occupat ora; languidosque

Artus vix traho; nec iuvare possunt

Dulci carmine candidae Camoenae,

Nec blando alloquio boni sodales:

Ipsa sed mihi lux amara, et atrae

15

Noctis tempora sunt amariora

Felle, et Thessaliae malis venenis.

At tu, candide amice, vel sodali

Fer tuo auxilium, vel ipsa morbi

Si vis tabifici recepta venis,

20

Humanis opibus, magistrae et arti

Nescit cedere, carminum tuorum

Lepore advoca Apollinem, rogaque

Ne prima miserum sinat iuventa

Tam crudeliter interire. Cur ah

25

Cultorem patitur suum sub ipso

Flore aetatis abire moestum ad umbras

Pallentes Erebi? quid ergo prodest

Ipsi, et Aoniis suis puellis

Cuncta posthabuisse? quidve prodest

30

Vita puriter acta? nunc misello

Nunc o subvenias, Apollo sancte,

Et preces teneri tui poetae

Audi dexter. Opaca sive Cynthi

Vmbra, sive Heliconii recessus

35

Te tenent nemora aureo sonantem

Plectro carmina, quae beata lauri

Discit silva, ades o deum voluptas,

Ades numine dextro, et imminentem

Orcum iam capiti meo repelle;

40

Vt FRASTORIVS ob suum sodalem

Salvum et incolumem tibi rependat

Mille carmina, te canens, tuamque

Matrem, et virgineos tuae sororis

Mores, et studia, et pharetram, et arcum, et

45

Currum noctivagum aurea inter astra,

Quo se candida diva fert Olympi

Per campos, lavis ipse cum rubente

Fessas Oceano tuas quadrigas.