48. ad Vincentium Gerium

Ergo, candide GERI, abire certum est?

Tune, quem mihi luce cariorem

Fecerunt lepidi, bonique mores,

Abibis procul, et procul manebis

5

Semper? o mihi rem gravem, atque acerbam!

Cur, ah cur, superi, meos amicos

Aut exstinguitis, aut meis ocellis

Vivos surripitis? perire malim

Profecto, mala quam videre tanta.

10

I felix tamen, i, venuste GERI,

Et solare tuam bonam parentem,

Quae desiderio tui misella

Tabescit; nimium diu misella

Caret deliciis suis, facitque

15

Vota vix numeranda pro cupito

Filii reditu. Sed, o tenella

Mater, flebilibus modum querelis

Pone; iam venit, en venit venustus

Ad te filius, atque eum venustae

20

Virgini sociabis, et venustam

Videbis sobolem brevi, et iuvabit

Saepe dicere balba verba parvis

Anum cum pueris, puellulisque;

Et cum venerit hora iam suprema,

25

In nati gremio beata vitam

Finies, satis et super nepotum

In turba numerosa adhuc superstes.