34. ad Ludovicum Beccatellum

Si recte tibi, LVDOVICE care, est,

Gratias ago dis. At esse recte

Qui potest? brevis hora si quieti

Vix umquam datur, et bonis libellis,

5

Quibus nil tibi carius, salutem

Multam dicere cogeris, nec agri

Licet delicias tui videre.

Sed dic, optime amice, quis laborum

Tandem finis erit? vides capillum

10

Iam canescere, iam senecta frontem

Rugis incipit exarare, nec tu

Vivere incipis? an manum rapacem

Dum Mors iniiciat tibi repente

Exspectas? miser, ah miser, fugaci

15

Vitae consule, et Vrbe derelicta,

In tuo requiesce tandem agello.