28. ad Bonifacium Bivilaquam

De me ne male sentias, amice,

Quod te visere proximis diebus

Cum proclive foret facillimumque,

Id tamen minime egerim. Per agros

5

Tuos, et medios quidem ambulavi

Ad Camillum adiens meum; sed, oro,

Qua possem ratione suspicari,

Agros esse tuos, tuamque villam,

Quam vidi procul eminentem? amice

10

Candidissime, tale si quid umquam

In mentem mihi venit, aut venire

Quivit, mente tua effluam, meique

Fias nominis immemor, nec umquam

Iucunda amplius allocutione

15

Digneris tenerum tuum sodalem;

Quod foret mihi acerbius vel ipsa

Morte, sive quid esse morte acerba

Potest saevius. Est enim leporis

Tanta vis tui, et intimas medullas

20

Ita incendit amore, ut ardeam aeque

Totus, ac iuvenis decore capta

Virgo candida suscitantis imo

Flammam in pectore, quam nec imber alto

Caelo praecipitans, nec ulla iam quit

25

Vnda exstinguere; non si amara Tethys

Ardentem Oceani obruat procellis.