36. Catella in Madium

Quid, efferate, quid, Madi nequissime,

Catella feci blandula,

Cur me meosque liberos crudeliter

Lingua proterva perderes?

5

Per te, sceleste, factum, ut asperas quoque

POLVS benignus in feras,

In me foret crudelis, ac meas preces

Ventis ferendas traderet;

Et quae reliqui patriam, et dulces lares,

10

Ne stulta vos relinquerem,

Afflicta, maerens, semimortua cum meis

Linquor catellis in via,

Futura praeda mox lupis rapacibus,

Turpive corvorum gregi.

15

Nec forma rara, nec mihi fidelitas

Favore digna profuit;

Nec pulchra proles, ventre quam gero, saxea

Mollire quivit pectora.

Proles misella, matre cum miserrima,

20

Eheu tenebras horridas

Adibis Orci, antequam nata haurias

Iucunda caeli lumina!

Hoc urit anxium cor, hoc multo mea

Me morte peius enecat.

25

At tu catellam amabilem, et mitissimam

Qui caede perdis impia,

Madi, in molossum pessimum incidas, precor,

Qui te deos inanibus

Votis vocantem laceret, ac membra omnia

30

Dente cruento differat.