27. de versibus Philippi Obermairi

Dulces versiculi, meo PHILIPPO

Quos dulcissima Musa molli in umbra

Dictat Castaliae, suo lepore

Sic sensum afficiunt meum, meumque

5

Sic cor exhilarant, ut iis legendis

Curae sollicitae, anxii timores,

Et suspiria, lacrimaeque amarae

Confestim fugiant; velut, suaves

Cum spirant Zephyri tepente vere,

10

Caelo nubila, candidae pruinae

Terris diffugiunt; novique flores

Pingunt gramina gemmeo colore.

Dulces versiculi, tenelli, Amorem

Spirantes, Veneremque, Gratiasque,

15

Semper vivite, semper irrigate

Vestro nectareo liquore sensus,

Et mentes hominum venustiorum.