5. hymnus in Auroram

Ecce ab extremo veniens Eoo

Roscidas Aurora refert quadrigas,

Et sinu lucem roseo nitentem

Candida portat.

5

Ite, pallentes tenebrae, sub Orcum,

Ite, quae tota mihi nocte diros

Manium vultus, mihi dira semper

Somnia fertis.

Da lyram vati, puer; ipse flores

10

Sparge, dum canto. Bona diva, salve

Quae tuo furvas radiante terras

Lumine lustras.

En tibi suaves violas, crocumque,

En odorati calathos amomi:

15

Surgit, et nostros tibi dulcis aura

Portat odores.

Deferat laudes utinam precesque,

Quas tibi supplex mea Musa fundit,

Iam pio sanctos bene docta divos

20

Tollere cantu.

Quis tuam digne celebrare lucem

Possit, o almae genitrix diei?

Quis tuam formam, o dea ante divas

Pulchrior omnes?

25

Vt genas caelo roseas, comamque

Auream profers, tibi fulva cedunt

Astra, decedit rutilante victa

Luna decore.

Te sine aeterna iaceant sepulti

30

Nocte mortales: sine te nec ullus

Sit color rebus, neque vita doctas

Culta per artes.

Tu gravem pigris oculis soporem

Excutis (leti sopor est imago);

35

Evocans tectis sua quemque laetum ad

Munia mittis.

Exsilit stratis rapidus viator,

Ad iugum fortes redeunt iuvenci,

Laetus in silvas properat citato

40

Cum grege pastor.

Ast amans carae thalamum puellae

Deserit flens, et tibi verba dicit

Aspera, amplexu tenerae cupito a-

Vulsus amicae.

45

Ipse amet noctis latebras dolosae,

Me iuvet semper bona lux. Nitentem

Da mihi lucem, dea magna, longos

Cernere in annos.