27. ad Baldum

Mittimus in gabia pulchram tibi, Balde, gazolam,

      Quam, ceu cornacchias das mihi, dono tibi.

Dono tibi gazzam de tali sorte, quod ipsam

      Paentibis cameris intro tulisse tuis.

5

Istam non umquam speres audire canentem,

      Ni fuerit suppis imbriagata bonis:

Crede mihi, numquam cantat sine robore suppae

      Et, quando cantat, nil nisi "che che" facit;

Interdum tamen illa, licet pochissime, secum

10

      Gorghezzat dicens: "Vaccato, pola, puta".

Tu tamen irrides poveri munuscula vatis:

      Irrides? Dat quod pauper amicus habet.

Non tamen est hominis, mi Balde, trepanda povertas,

      Namque povertatem phillosophia sequit:

15

Non vult scarlattum, granam finumque velutum,

      Sed sua strazzolas undique vesta cagat;

Pauper et ignuda est, sicut Plato firmiter inquit,

      Subque repezzatis praticat illa togis.

Ergo quod poverus sic sim, ne, Balde, caleffa,

20

      Paupertas savium nam facit, atque ladrum.