Teofilo Folengo libellus epistolarum et epigrammatum, 3

Testo base di riferimento: M. Zaggia, 1987

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec


3. epistola tertia de stornellis et gaza ad Baldum

Stornellos partimque speto partimque guazetto

      Suscepi coctos, Balde facete, tuos,

Quos bene copertos satis ampla scudella tenebat,

      Cum tua portavit vecchia masara mihi.

5

Sed postquam totos netto remanente cadino

      Edimus, heu, qualis tanta per ossa stupor!

Rursus in exhaustum tornavimus illa piattum,

      Verum tantorum non fuit ille capax.

Quorum gustigolum cogor narrare saporem:

10

      Est caro calcagnis plus tenerina meis;

Tolle viam gambas, testas alasque striatas,

      In vaso brognis conca piena manet.

Iuro tibi, videor tantum rosegasse corammum,

      Post illas mansit stracca ganassa dapes.

15

Dens habuit partem maiorem, panza minorem,

      Iugiter in dentes rugo schidone graves.

Pro merito in gabia picam tibi mando galantam,

      Quam, ceu stornellos das mihi, dono tibi.

Dono tibi gazzam de tali sorte, quod ipsam

20

      Pentibis cameris intro tulisse tuis.

Istam non umquam speres audire canentem,

      Ni fuerit suppis imbriagata tuis:

Crede mihi, cantat numquam nisi suppa coercet

      Et, quando cantat, nil nisi "che che" facit;

25

Interdum tamen illa, licet pochissime, secum

      Gorghezzat dicens: "Vaccato, pala, puta".

Tu tamen irrides poveri munuscula vatis:

      Irrides? Dat quod pauper amicus habet.

Non tamen est hominis, mi Balde, trepanda povertas,

30

      Namque povertatem philosophia sequit:

Non vult scarlattum, granam finumque velutum,

      Sed sua strazzolas undique vesta cagat;

Pauper et ignuda est, sicut Plato firmiter inquit,

      Subque repezzatis praticat illa togis.

35

Nonne tamen, figos qui mangiat, quaeritat illos,

      Qui fractam tunicam tortaque colla gerit?

Ergo ne, quod sim poverettus, Balde, caleffa,

      Paupertas savium nam facit, atque ladrum.

Vale, Cipadicalarum decus.