76. ad Florianum Candonium

Creditur Odrysius materno carmine vates

      Crudeles Erebi composuisse deos

Et formidatas Phinei domuisse volucres

      Fataque Taenarii dissoluisse poli, .

5

Dum cupit Eurydicen per opaca silentia noctis

      Errantem piceis eripuisse vadis.

At postquam rursum est addicta gementibus umbris

      Et miser in Getico vertice movit ebur,

Illum amnes, illum comites ad carmina silvae

10

      Pone sequebantur Sithoniaeque nives

Et quaecumque Maro Phariis armenta colonis

      Ascripsit dextra liberiore senex.

Haec Orpheus; at tu meliori carmine divos,

      Flore pater, nobis conciliare potes.

15

Ille feras, armenta, greges animasque trahebat,

      Tu plectro magnum nobiliore Iovem,

Qui tulit humanae toties dispendia vitae

      Vt manes Stygiis eriperet tenebris.

Ede igitur quicquid facundo pectore Musae

20

      Dictarunt, quicquid Calliopea dedit:

Bistonias sic Turrus aquas et flumina vincet

      Thracia, sic vivet Iulias ora diu.