78. ad Melonem

Parve Melo nostri qui mitia rura Baseti

      Perfluis, et vitreo gurgite serpis humi

Te precor, in nostros noli saevire labores,

      Neu sata vesanis ablue vorticibus.

5

Fons tibi sic vivus per nullos areat aestus

      Sic tibi perpetuo rore perennet iter.

Et licet assidui distillent aethere nimbi

      Hydrochousque omnes undique fundat aquas.

Tu tamen in tenui contentus fine teneri

10

      Labere ab assueto mitis, ut ante, vado.

Quid nisi sorditiem pluvialis deferet imber:

      Defluis externa foedior auctus aqua.

Et quamvis teneas nomen septemplicis amnis,

      Ne tumidus surgas in mea damna, rogo.

15

Ille quidem fecundat agros et pinguia reddit

      Iugera, quae late barbara Memphis arat.

Proxima diluviis deturbet noxius alter

      In mare lanigero cum grege saepta ferat.

Audiat Eridanus diro clamore querelas,

20

      Villicus amisso quas dat in astra pecu.

Tu iucunda mei modulamina pectinis insons

      Accipias, dominae dum cano furta meae,

Accipe blanditias et dulcia murmura, quom me

      Illa suum lumen, vel sua vita, vocat.

25

O quanto melius poteris decurrere rivo

      Limpidus, immundo quoi vacet unda fimo?

Vt Batilla tuae muscoso in margine ripae

      Sistat, et irriguas intueatur aquas:

Quoi somnum inspires facili per membra susurro,

30

      Quoi tristes curas pectoris amoveas.

Iniciet mox candida brachia collo,

      Te praesente, mihi basia mille dabit.

Si canet, ad cantus auritas attrahet ulmos,

      Pertrahet et volucres, et tibi sistet aquas;

35

Ipsaque perspicuo quandoque allecta liquore,

      In tua descendet flumina nuda genu

O te felicem! Dum crura tenerrima lambes,

      Dispeream ni tum lacteus esse velis.

Vincere Pactolum poteris, tibi cedet et Hebri,

40

      Cedet et aurigeri dives arena Tagi.

Quin tibi pallentes violas Batilla recidet

      Vngue, et odorato lilia mixta croco.

Deque sinu flores niveos effundet, et in te

      Aemula Paestanis plena canistra rosis.

45

Verum par magno si vis decurrere Gangi,

      Ipse ego carminibus te super astra feram.

Vates numen habent; quid enim natura negavit

      Vatibus? Hi faciunt, quos voluere deos,

Fecerunt divum vates tibi Roma Quirinum,

50

      Indigetemque tibi, clare Numice, Iovem

Pastorem fecere sacri Titana poetae,

      Cornibus armarant tempus utrumque Iovi.

Si celebri invideas Tibri, tu Tibridis undis

      Altius et nostro carmine maior eris.

55

Parce satis igitur, Melo, neve egressus ab alveo

      In mea praecipiti culta feraris aqua.

Sic eat intacto tibi cursu argentea Nais,

      Quo pecudes nullo tempore pastor agat.