5. ad Hieronymum Fracastorium

Quis caput umbrosa nostrum tegat arbore, solem

      Vt vitare queam? quis mihi serta dabit?

Quis mihi componat vario de flore corollam?

      Quis det purpurei lilia mixta rosis?

5

Quis mea odoriferis onerabit limina lauris?

      Quis cinget nostras fronde virente comas?

Quis mihi det Vates perdulcia carmina cultus?

      Quis mihi Pierio digna liquore dabit?

Esto meis mihi grate ausis, Hieronyme, praebens

10

      Aures, atque meos i modulare sonos.

Tu mihi solus eris lassae solatia mentis,

      Et minues animi taedia longa mei.

Te duce pulverei spatiosa per aequora campi

      Insuetus noster currere discet equus.

15

Tu mihi ne desis, veniunt iam tempora veris,

      Floriferosque aperit terra benigna sinus.

Mollia laetantur bene cultis gramina campis,

      Laetaque nunc vario prata colore nitent.

Nunc placidis volucres concentibus aera mulcent,

20

      Rusticus et viridi gramine pascit oves.

Et curvi ludunt tremulis Delphines in undis,

      Orilegaeque ferunt munera mellis apes.

Nunc carmen gracili modulatur pastor avena,

      Inter pascentes lata per arva greges.

25

Eia age nunc violas albis contexe ligustris,

      Atque verecundis lilia pinge rosis.

Et mihi, ne cesses, viridem reflecte corollam,

      Ornet ut aeternum tempora nostra decus.

Nec minus et geminas ornent tua munera postes,

30

      Cinctaque sit varia ianua fronde mea.

Atque biceps habeat flores in limine Ianus,

      Nostraque balsamino fragret odore coma.

Et quos Castalio perdulces fonte liquores

      Exhauris cordi pocula grata tuo.

35

Iam dignare meis precor instillare labellis,

      Et sacri manibus sumere fontis aquas.

Ipse tuas melius sublimi, Hieronyme, laudes

      Ore canam, et de te crescet in ora sonus.

Ne cesses igitur mihi gratos mittere versus,

40

      Et nunc digna tuae funde canora lyrae.