2.

Adeste, Musae, maximi Iovis proles,

Quae fonte lavitis Pegaseio crinem;

Dubiis velitis in meis opem rebus

Afferre certam, quam videmini posse.

5

Si semper ipse deditus fui vobis,

Teneris ab annis, studia vestra sectando;

Ad istud usque quod videtis aetatis.

Vester minister ante caeteros fulget

Integritate splendidissimae vitae.

10

Qui dum malorum genera quaeque propellit

Insigne merito vendicat sibi nomen.

Hic dux et auspex ille fidus existit,

Quo commonente Tarvisina certatim

Frequentat alti colle duplici pubes

15

Vireta vobis consecrata Parnasi.

Rogate quaeso quotquot estis hunc Musae:

Vt non gravate conferat mihi clemens

Praebere poterit quicquid ipse suffragi.

Quod si haud iniqua sors mihi obsecundavit,

20

Quam concupisco reddar ut rei compos,

Optata nactus commoda in meos usus.

Vis quantacunque parvuli stili est in me,

Hanc applicabo laudibus volens vestris

Digne canendis, ut meae ferent vires.

25

Me huiusce vobis nuncupo reum voti,

Cavere vestrum est, hercle, neu sit incassum

Ne forte reliqui studia vestra contemnant.

Si nihil supersit assequi quod ii sperent,

Inane praeter nomen et meras nugas.