Giovanni Cotta carmina, 14

Testo base di riferimento: M. Scorsone, 1991

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


14. epitaphium canis

Caparion ego sum, quem vivum maxime amavit

      Liviades; tumulum post dedit et titulum.

Plura cani ingenue de se sibi non licet; at mi

      Nunc audita meo accipe de domino:

5

Latrantem me forte phalanx Germana per umbras

      Vt novit, de more affore herum timuit,

Et fugit trepida; at ridens ait una dearum,

      Quae ante Iovis solium ferrea pensa trahunt:

"Ne trepidate: semel satis est timuisse; neque illum,

10

      Quem fugitis, prius huc fata venire sinent

Quam Gallos male foedifragos demiserit Orco

      Et quisquis vexat barbarus Italiam".

Quisquis ades, domino haec referas, precor; haec quoque pauca

      Addito: "Amat te etiam trans Styga Caparion".