227. divo Ferdinando in obsidione
Viennae ode tricolos tetrastrophos

Tandem, fugato principe barbaro,

Duces triumphum, maxime principum,

Divisque persolves benignis

Tute pio meritos honores.

5

Templis reportans exuvias novis

Moestos replebis laetitia patres,

Queis corda perculsit ferus Mars

Sanguineum quatiens flagellum,

Quum Parthus atrox Pannonios sinus

10

Vastaret armis et ferus Austriam

Hinc inde discurrens, Viennae <u>t

Cingeret obsidione muros.

Proh quanta matrum corpora, quot viros

Demisit Orco, quot pueros sinu

15

Matrisque divulsos lacertis

Ense truci secat immerenteis!

Nullis pepercit- proh scelus! O pudor! -

Templis, nec aris abstinuit manus:

Illum cruentatum videres

20

Conscelerare deum ministros.

Sparsit piorum relliquias patrum,

Manes verendos, atque reconditas

Ignique consumptas edaci

Congeries tenuis favillae.

25

Incendit agros et crepitantibus

Flammis adurit spes veterum domos:

Bacchatur insanus furitque

Depopulatus opes Quiritum.

Fertur luporum more rapacium

30

Quos egit altis dira fames iugis,

Quum non repugnanteis capellas

Dente petunt avido protervi.

Iam iam timore invaserat omnia;

Iam spes salutis, iam deerat fuga;

35

Iam cuncta sentires furentum

Quadrupedum resonare cornu.

At non inultus talia prospicis,

Deliberatus quippe mori prius

Quam triste spectaclum videre

40

Et patriae mala luctuosae:

Fretusque Clesi consilio patris -

Quod restat unum rebus in asperis -

Nullos recusasti labores

Imperii ut proceres coirent.

45

Invicta bello deligis agmina,

Heres aviti roboris et memor,

Nec te retardarunt pericla, haud

Degenerem patrio vigori.

Quae non secuta est te regio ducem;

50

Quis non amicas consociat manus,

Vt victor aeternos honores

Pan<n>onio adcumules triumpho?

Adsunt Suevi, cedere nescii,

Quosque aestuosis Rhenus aquis rigat:

55

Iungitque victrices phalanges

Terra ferax hominumque equorumque,

Assueta bello, fida Moravia,

Parere prompta, utcu<m>que eques impiger

Tendas pharetratos in hostes,

60

Sive pedes metuendus hasta.

Hoc tu Viennam milite liberas

Forti, paventem supplitium grave.

Non ipse frustratam relinquis,

Spe refovens potiore amatam.

65

Quid dicam ut hostes finibus Austriae

Solo repellas nomine? Qui tuam

Sensere virtutem, et repente

Terga Scythae profugi dedere.

Vndavit atro Danubius prius

70

Tot barbarorum sanguine decolor

Ensesque inauratosque currus

Purpureis agitavit undis:

Miratur aequor scuta natantia

Pictasque vestes et clypeos leves;

75

Thetis reformidat, cruore

Dum freta Danubius colorat.

Non auspicati Pannonias Getae

Sedes relinquunt: iam trepidos piget

Tentasse Germanum vigorem, <et>

80

Illachrymasse ferunt tyrannum.

Rex, cura divum es. Dii bona dant bonis:

Vt tu ipse divos et colis et times,

Haec regna victorem manebant,

Tot titulis tibi destinatis.

85

Postac superbus discet Arabs tibi

Insueta supplex tendere brachia

Et te perhorrescet nivosum

Qui Tanaim bibit atque Tigrim.

At nos, saluti barbarico metu,

90

Propter sonantes Sarchiadas aquas,

Victoris augustos honores -

Fas modo sit -lyricis canemus.