15. ad patrem Richardum
Vintoniensem episcopum

Mos olim patribus fuit,

Regnabat bona cum fides,

Phoebi quo renovat die

Ianus perpetuam orbitam

5

Optandi a superis sibi

Quod quisque expeteret magis.

Hinc quendam memorant rei

Qui iratus fuerat suae

Optasse a Iove murmure

10

Claro, voceque certa

Centum millia debiti

Et belle, decies quia

Centum milia debuit.

Hunc morem veterem probans,

15

Annis servo ego plurimis,

Non quod caelicolas putem,

Illo praecipue die

Aures arrigere ad preces,

Verum quod venerarier

20

Cunctis principiis Deos

Sit par, atque precarier

Vt felicia sub manum

Cedant nostra negotia.

Dum ergo hoc principio novi

25

Anni quaero quid expetam

Sane nil aliud subit,

Quam te, mi Domine ac pater,

Certum praesidium meum,

Et vivum, et validum diu.

30

Vltra vix potis est tibi,

Large cetera sic dedit,

Quicumque Iupiter addere.

Mi vero satis et super

Te vivo arbitror adfore.

35

Quare te, Omniparens, precor,

Picti conditor aetheris,

Qui certa vice temporum,

Aevi praecipitem fugam

Iussisti tacite rapi:

40

Da tot Vintoniae pio

Nosti quem bene praesuli,

Ianos cernere candidos,

Quot regi Pylii dies,

In meta quot arenulae

45

Cumaeae fuerant anus,

Quot ver floribus enitet,

Quot pisces mare ponticum,

Quot caelum volucres capit.

Sed sit viribus integer,

50

Robustus, viridis, valens.

Hoc omnes precibus boni,

Hoc Rex, et proceres simul,

Hoc omnis petit Anglia,

Iustis, optime maxime,

55

Votis, annue, Iupiter.