6.

O devoti atque noti Deo, qui, est veritas,

Amatores, servatores eius, qui est karitas,

Recolatis cur portatis divinam ymaginem

Et tenetis suis metis et similitudinem.

5

Nicchil valet que non calet ignis superficies;

Non armata corde, strata leviter est acies.

Si quis claudit os, cum audit divinam blasfemiam

Vel absconsum fert responsum, incidit infamiam,

Nam tacere tunc est vere maximum periculum,

10

Cum delere vult quis de re aliquem articulum:

Fides nostra res est rostra que fugit nocentia

Veritati Dei nati quamvis displicentia.

Qui amare novit care suum corde principem

Fidem Dei servet ei puram, veram, simplicem,

15

Corde prius fidem pius incorruptam teneat,

Et cum ore sive more operum post doceat

Qui peccatum ne patratum sit si quis non impedit,

Peccat idem secum quidem non agens quod expedit.

Non debere quem nocere cuiquam precipitur

20

Et amare ac iuvare cuique iniungitur;

Prohibere ne severe quis tractet iustitiam

Et sincere retinere secum innocentiam.

Detractores vel doctores qui ledunt peritiam

Reprobari debent: rari sunt qui servant gratiam.

25

Quales stulti extant multi docentes que nesciunt,

Et secreta indiscreta lingua falsa faciunt:

Cur sanctorum quis virorum minuit iudicio

Visionem, rationem non servat officio.

Vident Deum qui tropheum sumpserunt de vitiis

30

Et sciuntur quod fruuntur celorum delitiis.

Sedes Dei faciei sunt sanctorum anime:

Vident viri vultus miri lumen, sicut femine,

Et felici sunt amici cum beatitudine.

Nam confisi sunt et visi celi altitudine

35

Qui steterunt et vicerunt mundum spe diutina.

Qui mensurat rem que durat in divina trutina

Nunc nec scitur nec sentitur aliquo spiramine.

Potest falli casu valli quod est absque lumine.

Dimictantur et cernantur archana consilio.

40

Que non eget, nullus neget cuiusquam auxilio.

Maiestatis que formatis a se donat gloriam,

Sicut dedit qui concedit quibus vult victoriam;

At vorago qua ymago est sedis non credita

Voret guerram per quam terram ferit, dum est tradita.