42. ad eundem, quod eius carmina
cogant ipsum de amoribus scribere

Esse quid hoc narrem? Quid tam tua carmina nobis

      Blanda cothurnatos eripiunt animos?

Xanthia cara tuos rapuit quae nuper ocellos,

      Quid venit ad nostras terque quaterque manus?

5

Quid tua nocturno recitantur murmure nobis

      Scripta? Puellares quid cano luce modos?

An amor et veneris placidissima cura morantes

      Acrius exustis corripiunt facibus?

Sic erit asper equus: contunderit ora lupatis,

10

      Non detrectantem frena minus cruciant.

Vomeris urget onus tenerorum colla iuvencum

      Durius: haud sentit qui patienter arat.

Charolus Astraea deducens Alpe cohortes,

      Mole canant alii qua venit Ausoniam.

15

Agminibus quantis occureret Itala virtus

      Protinus, hi dictent qui sibi saeva velint.

Turcus ut armigero bellum terraque marique

      Suscitat in miseros milite christicolas,

Enumerent alii, Venetorum mille carinas,

20

      Venit ab occiduis quantaque classis aquis.

Belliger, adversus Turcas Vngaria quantis

      Viribus exsurgit, Calliopea, refer:

Nos Venus et Veneris gratissima cura Cupido

      Sevocat a duro carmine: blanda canam.

25

Quare ego sacra sequar sacrae vexilla Diones,

      Deponam tumido bella cruenta sono.

Phoebe pater, valeas, valeant Heliconia divum

      Numina, Mars, valeas vosque valete, duces.

Iam mihi mens rigidae surgit recitare puellae

30

      Lumina, luminibus insidiosa meis;

Proelia ficta, iocos, commixto melle venena,

      Oscula, lividulas, lactea colla, notas.

Iam mihi nocturnae veniunt ad carmina rixae,

      Murmur et in tunicis poma reclusa suis.

35

Iam mihi Phaedra venit, formosa Semiramis et quae

      In rigidos fertur mollius isse viros.

Quid mihi cum vestro, Cocytia turba, cerastae?

      Ite procul tristes: dulcis Amor, venias.