39. Tabellas alloquitur,
ut eundem Franciscum secure adeant

An quia magna times intrare palatia forsan

      Et domino mixtis oscula ferre iocis,

Retrahis iccirco, fidissima littera, passus,

      Fida ministerii munera ferre mei?

5

Num pudet? Ipsa rogo vanum depone timorem:

      Est levitas quod non cuique timere nocet.

Altivolas igitur felicibus excute pennas

      Ominibus, vento curre secunda tuo.

Ni mihi nota forent virtutis praemia clarae

10

      Illius, ingenium, sors, probitasque fides,

Non ego per dubios vario discrimine casus

      Te traherem, nocuis haud mihi missa fores.

At quoniam facilis noster deus ille perennis,

      Phoebe, tuus cultor conspicuumque decus,

15

Qui mea facundo carpsit praecordia versu,

      Cuius in extremo funere servus ero,

Te manet, acceptam perstringet et aurea labris

      Adiciens roseis basia multa dabit.

Tum leget et releget formoso saepius ore

20

      Te meus aeterno tempore factus amor.

Tum niveis manibus nimium retinebere fausta,

      Tum domini blando suscipiere sinu.

Quam fortuna tuum clarescet candida fatum!

      Tunc eris accepto munere laeta nimis.

25

Sis precor at memori, placeat si, percipe mente,

      Quae referas domino, pauca sed apta dato:

"Non tibi pauca meis possunt, Francisce, libellis

      Reddere condignas carmina facta vices.

Nam tua tanta seges cumulati muneris explet

30

      Ingenium nobis exiguumque latus.

Littoribus conchas, coacervas gramina campis;

      Obruimur meritis undique nempe tuis.

Qui modo pro versu quaerebam mittere versus

      Proque sonis tenues, mollia verba, sonos.

35

Nunc in amore tibi non tantum verba licebit

      Mittere, purpureis, ut fit, operta comis,

Vera sed ex animo verum testantia amorem

      Promere, dulciloquo mutua scripta sono.

Tanta suo nunquam concepit pectore Bacchus

40

      Gaudia Gangeticis cum traheretur equis.

Tanta nec, Hectoreae caderent cum moenia Troiae,

      Audiit Haemonium Graiugenumque decus.

Tanta Giganteus Phlegraea valle triumphus

      Nec meruit, superi parcite quaeso dei,

45

Quanta meas nunc oh penetrarunt nata medullas

      Prospera, quod domino tantus amicus ero.

Per vada, per Libyes mecum, per curva Maleae

      Littora, per Stygias est aditurus aquas.

Sauromatas, glaciale solum qui visere pro me,

50

      Nec timet extremis qua fluit Indus aquis.

Cui veterum cedunt arctissima vincla virorum,

      Qui Phrygiam vincit Tyndareamque fidem.

Haemonius cui sum fidus, cui Theseus ipse,

      Scipio, Patroclus Castoreusque comes.

55

Ah tua magna nimis, dulcissime, littera nobis

      Pollicita est, meritis haud agitata meis.

Ast ego quid merui? Qualis mihi munera confert

      Heu dominus? Quae sunt haec benefacta rogo?

Militis en princeps, dominus tu munera servi

60

      Exigis at mores hoc meruere tui.

Hoc genus e celsa demissum postulat aula,

      Hoc sibi perpetui nominis altus honos.

Non mea, quae nulla est, virtus, non praemia grati

      Muneris, accenso non in amore fides.

65

Attamen utcumque est, sic habetur epistula, quam tu

      Misisti, extremo pectore fixa mihi.

Vt nec Erythraei pretiosum gurgitis aequor,

      Fulva nec auriferi fluminis vada Tagi,

Non opibus Persae, felicia munera Croesi

70

      Hanc mihi de nostris, eriperent manibus.

Hanc ego pectoribus perstringam vivus, eandem

      Mortuus obliquo substituam capite."