36. de eiusdem discessu

Hei cita saecla volant: iam tertia vertitur aestas,

      Iam teritur spatiis ultima meta suis:

Tu patriam, generose, tuam, tu pectora fratrum

      Visere, tu socios iam comitesque paras.

5

Ast ego quid faciam? Scribam cui carmina? Solus

      Destituor, sordent hei mea fila lyrae!

Plectra iacent nobis foedata rubigine turpi,

      Livet et ingenii lucida cura mei.

Quid mihi cum studiis? Dulcissima cura legendi

10

      Me fugit et mentem detrahit illa meam.

Amplius, ut fueram, scribam non carmina laetus,

      Castalius tinget nec mea labra liquor.

Parcite montivagae, Parnasia numina, nymphae:

      Non dabimus vestris thura, cremanda focis.

15

Hi mihi, discedet quondam mea sola voluptas,

      Solus amor nostri carminis atque decus.

Discedent quondam turgentia carbasa vento,

      Carbasa luminibus uda futura meis.

Me miserum! gelidi sentimus signa pavoris

20

      Concrepuit gracilis seu lenis unda noti;

Fulserit aut nitidi tantum clementia caeli,

      Protinus est curis cura gravata meis.

Seu nautam quisquis monstraverit ... ille

      Tristia vulneribus fert alimenta meis.

25

Seu mihi forte ratis fuerat conspecta, timemus,

      Ne mihi praesentes auferat illa deos.

Ah, Neptune, tuo figam quae dona sacello;

      Tyndaridae, vobis, quae tibi, Leucothoe?

Ni cito dulce meum Francisci nomen amici

30

      Littoribus solvat stupea vincla meis.

Ni bona signa fugae celeri tam sidere fausto

      Annuerint, rapidum ni mare radat iter.

Nunc mihi qui Triviae studuit vim ferre Dianae,

      Pleiades faveant Oleniumque pecus.

35

O utinam totis hiemarent astra diebus

      Tristia, pro geminum Parrhasidumque face!

Ne mihi dilectus posset discedere Achates;

      Patroclus, Pylades Hyrtacidaeque comes.

Tunc mihi fata darent felicia saecla beato,

40

      Tunc ego perpetuo laetus amore forem.

Quid loquor infelix? Quid inania verba, querellas

      Fundimus? Hei steriles non facit ille sonos.

Per mare velivolas festinat tendere pennas

      Ferreus et nostrum curat amare nihil!

45

Vade magis gratos forsan petiturus amicos,

      Non puto sic fidos. Dulcis amice, vale!