Mag.co Hieronymo Ziliolo
Ante diem rapitur tua, care Hieronyme, coniunx
Dimidium mentis clara Iacoba tuae
(Heu pietas) nondum bis septem viderat annos
Vivere nestoreos digna puella dies
5
Nondum mater erat thalamo sociata iugali
Et tumidus nondum pignore venter erat;
Taeda pruinoso dederat sua tempore flammas,
Buxus et ornarat limina festa domus;
Dat rogus autumno ferales luridus ignes,
10
Datque sepulcralis triste cupressus opus;
Festus Hymen dulci dederat modulamine cantus,
Naenia funereos dat diuturna sonos.
Presserat illa torum, sotio consorte, feretrum
Cassa maritali nunc face sola premit;
15
Laeta verecundos velarunt flammea vultus,
Maesta puellares nunc tegit urna genas:
(Hei mihi) versato fatalia pondera fuso
Quae dederant nondum stamina Parca secat;
Vix rogus in cineres exstincto fumidus igne
20
Patris erat, natam flamma rogalis habet.
Quid gemis, et lacrimis humectas grandibus ora?
Desine, caelicolum splendida regna colit.
Quid facis? hos gemitus, lacrimas, suspiria, questus
Vmbra fugit; satis est, supprime lora dolor;
25
Dant pia defunctis suffragia tura beatis,
Dat mendicatus paupere panis opem.