Nicolao Advogario

Quo fugis? In tantis quid me, Nicolae, periclis

      Deseris, et celeri quaeris abire gradu?

Quo sine me properas? Socium patriamque relinquis?

      Nullaque te pietas, nec tenet ullus amor?

5

Solus ero? et sola desertus in urbe morabor?

      O nimium votis fata sinistra meis!

Hinc furit atra lues, hinc bella cruenta geruntur;

      Hinc bello, hinc tetra corpora peste cadunt.

Quid pugnare iuvat? quid saevos moenibus hostes

10

      Pellere, si muros fortior hostis habet?

Parce age letiferis in nos saevire sagittis,

      Pone, pater, placida spicula dira manu.

Iam satis est miseram rabies diffusa per urbem:

      Arva satis nostro plena cruore madent.

15

Maxima pars coelo tegitur, pars praeda ferarum est,

      Maxima pars avidis piscibus esca natat.

Possidet hostis agros, ferro bacchatur et igni

      Impius, et nostras depopulatur opes.

Tot mala, tot clades uno toleravimus anno.

20

      Non satis haec? Etiam tu graviora paras.

In Venetos haec tela, pater, converte nephandos,

      Quos stimulat regni non satiata sitis,

Qui placidae bello turbarunt dulcia pacis

      Otia, qui tanti causa fuere mali.

25

Nulla illis pietas, fidei reverentia nulla est,

      Nullus inest sanctae religionis amor.

Quem, refer, haec tandem est habitura superbia finem?

      Quando haec imperii dira libido cadet?

Quando haec deposito fastu gens impia rursus

30

      Tendet in Adriaco retia torta mari?

Tunc Pudor, alma Fides, coeloque Astrea relicto

      Vivet terrenis immaculata locis.

Candida Pax veniet rebus coniuncta secundis,

      Qua nihil in terris dulcius esse potest.

35

Cantabit tutus frondosa per arva viator,

      Securus duram scindet arator humum.

Intrepidus tendet tranquillum nauta per aequor,

      Pascet et in tuto gramine pastor oves.

Tunc erit una domus nobis, Nicolae, nec ista

40

      Turbabunt nostros horrida bella iocos.