Ad Lucam Ripam
Dum tibi fervebat iuvenili in corpore sanguis
Aegisti nullo tactus amore dies.
Sera sed accessit postquam et sapientior aetas,
Insanis: duplici fenore venit Amor.
5
Intrasti casses tandem laqueosque latentes,
Exemplum canos saepe et amare senes.
Credideras magni fugisse Cupidinis arcus,
Illius et tacitos praeteriisse dolos.
Hic puer aetatem non respicit: improbus errat,
10
Non annos suevit nec numerare dies.
Ah miser aligerum quisquis contemnit Amorem!
Vincla recusanti saevior instat Amor.
Quam melius fuerat firmis tolerasse sub annis
Quae iuga nunc lento sunt patienda tibi!
15
Iam tuba, cumque suo valeant iam cornua cantu,
Et quae cum galeis scuta referre soles.
Nunc citharae tractanda tibi sunt fila canorae,
Ianua nunc dominae dura canenda tuae.
Nunc dicenda tibi laena est, dicendus Amicae
20
Ianitor, et Paphiae iura facesque deae.
Scribendaeque tibi lacrimae, suspiria, questus
Et quae multa brevi tempore discit amans,
Quaeque solet parili tua Musa incedere gressu,
Vnum cogetur ponere clauda pedem;
25
Et qui Phoebeo cingi sperabat amore,
Ripa, *** cinget aquosa caput.
O quotiens aliquo pavidus ridente rubebis,
Cum dominae clara limina luce petes!
O quotiens lenire voles dum, Ripa, puellam
30
Deficient nimio verba dolore tibi!
O quotiens somnum capies ad limen amicae,
Et gelidas noctes sub Iove tristis ages!
Irrita ferrato cantabis carmina posti,
Clamabis frustra: Xanthia, pande fores.
35
Infelix cepit quem foemina: tempore nullo
Liber erit, nullo tempore laetus erit.
Pocula sunt illi curae gemitusque dolorque:
Flenda dies illi nox vigilanda venit.
Crede mihi, orbatas malles deflectere tygres,
40
Iratas malles conciliare leas.
Quam pretio precibusque tuis placare puellam
Assidue causas invenit usque novas.
Haec loquor expertus: longo iam tempore miles
Dura pharetrati castra sequor pueri.
45
Tu mihi Pieria praeceptor in arte fuisti,
Ipse tibi teneri doctor amoris ero.