Ad Philomusum absentem

Orpheas digitis solitus percurrere chordas

      Et Dominae clausas ante iacere fores,

Cogor ab obsessis expellere moenibus hostes,

      Fertque caput galeam quo modo serta tulit.

5

Haec, Philomuse, utinam certamina nostra videres,

      Et comitem bello te mihi fata darent!

Saepe loquax rumor venientes nuntiat hostes,

      Signaque de celsis turribus aera sonant.

Hinc pueri, hinc iuvenes mixti nullo ordine currunt,

10

      Duraque pro baculo nunc gerit arma senex.

Ipse ego, depositis libris calamoque relicto,

      Arripio longo squallida tela situ.

Forsitan optatam quam tot dare carmina laurum

      Non potuere mihi bellica facta dabunt.

15

Armatum quotiens me derisere Camenae

      Furtivoque ensem surripuere dolo!

Sic dura innumeris me fata laboribus angunt

      Vt careant nullis corpora nostra malis.

Flamma parum fuerat; gemino nunc opprimor hoste:

20

      Hinc Amor, hinc Mars est, saevus uterque deus.

Sed precor hanc potius vitam mihi martia tollant

      Vulnera: vesano turpe in amore mori est.

Quod mihi si liceat forti procumbere bello

      Et patria detur sospite posse mori,

25

Tunc ego non Muti, non magni Coclitis ausis

      Invideam, aut gestis, Regule sancte, tuis.

Mors fugienda viro, pro libertate petenda est:

      Exitus aeternis convenit iste viris.