C. Aurelio Cambini opusculum elegiarum, 5

Reference basis text: J.F.C. Richards, 1965

Editing of the digital edition: Linda Spinazzè


5. ad Rubertum Puccium

Praetereunt anni sensim volitantque fugaces,

      Nec morti pietas subtrahit ulla moram.

Nec tercentenis potis est placare iuvencis,

      Compescit Stygio qui Geryona vado.

5

Vmbra sumus. Quid enim nobis blandimur inertes?

      Erramus nosmet decipimusque palam.

Maxima velocis quid amamus tempora vitae,

      Mortali quando nulla parata quies,

Sitque terenda semel gelidi via pallida leti,

10

      Seu rex seu praesul sive colonus eris?

Sub medioque die nusquam nusquamque sub Arcto,

      Saltibus Eois occiduisque simul,

Pars pelagi nulla est, locus est neque tutus in orbe

      Vllus, in exitium terra fretumque subit.

15

Mitius est animo fortique aequoque ferendum,

      Si quid mutari, docte Ruberte, nequit.

Abstineas frustra bellis et Marte cruento

      Et ponti raucis fluctibus atque minis.

Nequicquam effugies autumni tempore ventos

20

      Et frustra aestivi torrida signa Canis.

Est adeunda brevi tandem Proserpina cursu

      Et vigil infernas Cerberus ante fores;

Visendusque Charon, pigrae quoque flumina Lethes,

      Et Danai post haec exitiale genus,

25

Vultur edax Tityi, mediis quoque Tantalus undis,

      Sisyphus, Ixion, perpetuusque labor.

Tum linquenda domus, seges, aera, libellus, et uxor,

      Et tibi si qua magis grata fuere prius.

Fallitur haud aliter qui carpit nocte quietem,

30

      Dum vagus in somno debitor errat inops.

Argentum et gemmas optatumque invenit aurum,

      Mox gremium et laxos aggravat ille sinus.

Sollicitusque oculos nunc huc, nunc explicat illuc,

      Aureaque effossi iugera signat agri,

35

Thesaurumque animo tumidus partitur avaro,

      Dum putat aeternos laetus habere dies.

Creditor hanc partem capiet, qui faenerat, illam;

      Hanc mea multiplici supprimet arca sera.

Ast ubi secessit vacuas sopor altus in auras,

40

      Irrita delusae gaudia mentis habet.

Vana soporiferi tunc cernit praemia somni,

      Tunc stupet, et stupidum maximus horror agit.

Posthabitis gravibus, mortales, vivite curis;

      Mors nimium rapido praevolet ecce gradu.