Fausto Andrelino amores sive Livia 3, 9

Testo base di riferimento: G. Tournoy-Thoen, 1982

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


9.

I, vome nunc animi fortissima gesta ferocis;

      I, iace constantis pectora firma viri!

Quam bene tanta suis respondent verba triumphis;

      Exemplum invicti non leve cordis ades.

5

Iam modo laurigerum currus te vectat eburnus

      Romaque spectantem vix capit alta chorum.

Ecce trahis valido superatum Marte Syphacem

      Ad Capitolini templa vetusta Iovis.

Tu Fabiam stragem, tu Parthica damna rependis

10

      Atque Iugurtinae bella sinistra manus.

Gignit et icta tuo subitas pede terra cohortes,

      Vt Pompeianae vox rata fiat opis.

Quis non magnanimi referat nova facta poetae,

      Quis non auspicii tam bona signa tui?

15

Dic tamen, o Caesar, duro suffulte metallo,

      Dic, precor, immota mente, severe Cato:

Cur solo deserta die ploratur amica

      Et stantem invito vix pede scandis equum?

Cum sint magnarum tractanda negocia rerum,

20

      Cur venit in mentem sola puella tuam?

Lumine cur crebro lachrymatam respicis urbem,

      Cur tua singultu verba sequente cadunt?

Quid si manantem septena per hostia Nilum

      Et peteres gelidae regna suprema plagae?

25

Vbera deiicerent largum tunc lumina flumen,

      Illud et Ioniis latius esset aquis.

Saepius ex minimis nata est praesumptio rebus,

      Vt ventura suae cognita sortis eant.

Sic iacet Hectoreum robur fastusque superbi,

30

      Sic lepus ex saeva tygride factus abis?

Quam cito magnifici mutata est forma triumphi;

      Fallitur ingenio pectus inane suo.

An nescis, demens, formosam, Fauste, puellam

      Certa vel in dominos iura tenere deos?

35

Sis licet Aeacides rigidis metuendus in armis,

      Si velit acer Amor, Traso pusillus eris.