Fausto Andrelino amores sive Livia 2, 11

Testo base di riferimento: G. Tournoy-Thoen, 1982

Cura dell'edizione digitale: Daniela Marrone


11.

Vt reus expectat duro sub carcere vinctus

      Seu bona supplicii, seu mala verba sui,

Donec certa latet iustae sententia lancis,

      Cogitat eventus deteriora sui,

5

Sic incerta meae timeo responsa puellae

      Et labat ambiguo spes agitata metu.

Non solet esse pio constans in amore puella,

      Et levis absenti corde recedit Amor.

Spumanti Venus orta salo, cui Iulia proles

10

      Debet ab Aenea nobilitata tuo,

Si meus a teneris animus tibi serviit annis,

      Et fuit ante tuos secta columba focos,

Si Diomedaei damno fera vulnera toeli,

      Prodita si vestri dulcia furta tori,

15

Vt, dea, sis praesens celeres delapsa per auras,

      Ad sua Laedeus frena citetur olor,

Vel te sacra Paphos teneat vel Sicanis ora,

      Vel tua frondosis alta Cythera iugis.

Vt solvis gelido concretas frigore glebas,

20

      Sic solvas dominae pectora dura meae.

Cum foret Hyppomenes maeta defectus in ipsa,

      Auxilio victa est Hyppodamia tuo.

Te duce fortis erat visa Laeander amica,

      Brachia cum mediis lassa moveret aquis;

25

Ille etiam tumidis nunquam foret obrutus undis,

      Invida sed caecam fata dedere viam.

Nec minus ipsa micas reliquis clementior astris,

      O semper nitido stella serena polo!

Tu claram obscuris lucem mortalibus affers,

30

      Fessaque cum grata corpora nocte levas.

Tu genus omne creas, totus quod possidet orbis,

      Et concepta tuo quaeque vigore fluunt.

Ipsa beas omnes tali sub sydere natos

      Mitis et ex omni parte secunda venis.

35

Maior adhuc superest nostri fiducia voti,

      Quod dabitur fato dexteriore frui.

Cum manus afferret peraratas fida tabellas,

      Fulgebas facili iuncta parente Venus.

Maiorem annexi semper dabis ambo favorem:

40

      Vnus habet gratam, qua caret alter, opem.

Sed quid concusso crepuerunt cardine postes?

      An bona festinus nuncius acta refert?

Sic est, ipsa coit circum mea viscera sanguis;

      Certa vel attonito gaudia corde pavent;

45

Gaudia quae veniunt dubio sperata timore,

      Sunt ea nescio quo falsa putata modo.

Territa sed postquam subitus pavor ossa reliquit,

      Tunc magis affectu res iuvat illa suo.

Quis negat humanis fulgentia sortibus astra?

50

      Quilibet ex ipso sydere fluxus inest.