12. ad Lucium Maximum Patavinum,
esse provocatione adversum detractores:
actionum, conscientiam; scriptorum, ad posteritatem
Maxime, qui fidei plenus sic semper amicis
Idem ades ut praesens videare absentibus esse,
Eia age, ne nobis noceat mala lingua cavesne
Dum longe a docta et dulci nunc absumus urbe?
5
Ipsa mihi, memini, puero iam baccare frontem
Cingebat mater, nec verba precantia divos
Linquebat, ne quis verbis oculove noceret.
Hunc ego cum longo tenuissem tempore morem,
Orabam quoque coelestes, rumoribus ut me
10
Vesani vulgi expositum defendere possem.
Verum ubi nec prodesse mihi pia cura parentis
Visa, nec illa etiam, superos quae saepe precabar,
Collegi meme et rationem temporis acti
Subduxi a primo veluti perducerer orbis
15
Principio ad summum, sub quo nunc degimus, aevum;
Illhic aetatis vitium cuiusque dolentis
De sese offendi, nihil et sine crimine sub se
Ponentis neque laudantis nisi quod foret annis
Praeteritis ortum. Divinos saepe poetas
20
Ludibrio hinc populis factos, dum ducere vitam
Contigit, inveni nec non et sancta professos
Dogmata, qui sophiae gaudent cognomine, passim
Ante obitum spretos. Dirus sic omnia livor
Impetit et morsu dentis male conficit atri.
25
Quae cum saepe animo volvissem, cuncta protervae
Esse haec fortunae, nec obi id metuenda videri,
Sed risu spargenda et contemnenda putavi.
Id tu etiam, si forte aliquis mea carmina, vel si,
Quod vellem minus, optaret mihi carpere mores,
30
Tecum agita et simili tibimet succurre medela
Atque mihi, neque enim potis est compescere quisque
Invidiae stimulos, cum sentit maxima vivis
Attribui, quaeve ipse nequit praestare reposta
Alterius sub mente videt maioraque semper
35
Haec fieri, ut sensim ulterius procedere tempus
Inspicit et medio in spatio dolet ipse relinqui.
Siquando obiectet quisquam mihi turpia factu,
Continuo mentem appello, quae conscia veri
Ipsa tibi, partes delecti iudicis aequas
40
Arroget atque palam subito quod senserit, edat.
Factorum certus mens est sibi conscia iudex.
At siquis quos forte iocos et seria versu
Connecto exagitet, ad sanctam posteritatem
Provoco, quae nulla invidia nulloque malignae
45
Mentis inardescet vitio, verum, omnia recto
Iudicio expendens, nunquam fecisse minoris
Ista volent quam sint. At fors maiora putabit
Haec eadem, ut se in longum proferet, aetas.