3. ad Nicolaum Franchum:
ut post multos labores quieti tandem se dedat, hortatio

Est operae pretium, cum primum e littore funem

Solverit et sese dederit moderator in altum,

Vt minimo quocunque etiam in discrimine curae

Omnia sint illi, salvum si seque suosque

5

Esse velit valida cum tempestate feretur.

Sic cui contigerint rerum moderamina, nullo

Nanque minore quidem in fluctu iactabitur, omnem

Vim teneat simul et rationem, Franche, necesse est,

Qua consurgentis valeat superare procellas.

10

Hinc solitos reges nosti conquirere toto

Ex numero egregios virtute et moribus aptos,

Qui sibi consiliis praesto prudentibus adsint.

Quid maris in tanto grandi sub pondere pressam

Naviculam Summi Patris exercere putandum? Et

15

Quam vario curarum illum sub fasce teneri

Cum tu, quem cymbae tua te prudentia fecit

Huius ut interdum posses tractare rudentes,

Et vastum extento pelagus decurrere linteo,

Tot nunc substineas et tanta negocia, quorum

20

Maius onus super inducis quam ferre tuis est

Par humeris, qui multa diu tam magna tulerunt?

Nec subit interea quam vanum e marmore littus

Spectare, ut tuto valeas te condere portu,

Ni semel incipias illhuc torquere carinam.

25

Quod si forte roges ubinam locus ille quietis:

"Montibus his" possim tibi respondere tuismet

Innixus verbis, et re quoque, nanque salubri

Temperie coeli praestant, ut qui pote nunc te

Tam cito reddiderint sanum recteque valentem.

30

Suppetit hic etiam cunctarum copia rerum.

Est et amoenus ager secessibus undique septus,

Mens ubi turbarum cumulum deponere possit.

Non tamen hic, quanvis tot rerum est praeditus usu,

Excutiet solitas aegro de pectore curas

35

Est animus nisi compositus, qui se quoque dignum

Ipse loco faciat, qui clavum dirigat, et qui

Haec subeat sospes plenis semel hostia velis.