Giovanni Aurelio Augurelli iambici libri 3, 10

Testo base di riferimento: M. Niero, 1986-87

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


10. ad pontificem

Haec tibi dudum reverenter, alme

Pontifex, tentis fidibus Camoena

Nescioquoddam meditata gestit

Ludere carmen,

5

Quod licet forsan minimum severis

Auribus par sit, tamen iis levamen

Mentis haud ab re fuerit iocosis

Sumere rebus,

Atque nonnunquam variante crebris

10

Eximi curis vice, dum laboras

Pondere ex tanto super ipse sancta

Relligione.

Vt solet nusquam renuisse nidos

Dives in summis domibus lacunar,

15

Quos humo fingens modica sub illis

Aptat hirundo,

Sic gravis laudum tua tot supellex

Haud opes vatis tenues pusilli

Spernat, admittens operosa promptae

20

Munera vocis,

Quae, velut magnos studiosa quondam

Cura formicae cumulus oberrat,

Mox cavo lecti sibi farris arcto

Condit acervum,

25

Laeta sic campos tua per patentis

Quaeque delibans benefacta passim,

Vt potest, solers opus hoc ad unum

Vndique confert:

Non enim vox haec alio secat spem

30

Credula, spem, quae miseros abunde

Sola mortales fovet et fovebit

Tempus in omne.

Vna de cunctis simul ac in imo

Pyxidis fundo residens inhaesit,

35

Omne dum virus scelerum ac laborum

Spargitur orbi.

O vigil semper nimium Prometheu,

Qui Iovis munus sapiens et ipsum

Nuncium, quanvis facilem puellam,

40

Te procul aufers!

Nec sinis nos ut minimo coacta

Vase perturbet series malorum,

Illud imprudens nisi frater aegra

Mente recludat.

45

O levi quantum fatuoque semper

Praestitit prudens; quid enim relictum

Iam foret nobis, nisi blanda nunc spes

Vna supersit?

Sive sic divi voluere sive

50

Restitit casu, tamen haec aperto

Calle mortalem poterat soluta

Linquere coetum.

Nunc iter quando miserans morata est,

Sive quis laetum cupiat quid, ullo

55

Seu metu tristi teneatur, acrem

Sive dolorem

Perferat quisquam, vario medetur

Omnibus cultu, modo mox putemus

Cuncta praesenti meliora cursu

60

Affore nobis.

Quin et iis, quorum superi benignae

Summa fortunae propius tuentur,

Spondet haec quanquam nihil ipsa possit

Addere maius.

65

Sed nihil tandem magis ac inanes

Arte solatur propria labores,

Dulcibus docta illecebris opertum

Ducere finem.

Haec mihi primum facilis favensque

70

Suasit, ut parvam tibi iam dicarem

Hanc lyram, et siquid foret huius unquam

Nobile vocis.

Haec per acclivem tenuemque raptans

Semitam ascensuque trahens anhelum,

75

Alta Parnassi superare cogit

Culmina collis.

Haec alit vires, quibus et minutos

Spernerem rivos, et avens adire

Te mihi plenum auxiliante fontem

80

Niterer uno.