7. ad Iulium II pontificem maximum:
in eodem plausu summopere laetari,
ut opinatur, venetum senatum,
qui ita summae sedi optat praestantissimum principem,
ut eius sedis protector extitit semper summus

Legere Patres Maximum boni Patrem,

Qualem volebat optimus legi quisque,

Qui pace primum candida suos donet,

Vt Ille quondam, cuius is vices implet,

5

Pacem reliquit, dum polum subit, terris;

Restinguat et qui Principum gravis iras

Diri tumultum proterens ferum Martis

Ac triste det quo turpiter scelus terga

Simulque laeta proferat caput virtus.

10

Quanvisque (ut aiunt) syderum minis cuncta

Fervent quibus iam exhorret et pavet mundus,

Huic fata prorsus attamen statim cedant,

Prudentis est vis si potens magis fato.

Divina nanque caeteris Dei cultor

15

Praefert, adorat et veretur imprimis,

Mortaliumque deinde res habet curae,

Et dexter aequa ponderans librat lance

Qui christianae publicae rei praeest,

Consentientibus ita nunc bonis cunctis,

20

Et qui priorum memoriam novans patrum

Nuper secundus Iulio quidem magno

Illi decenter additur pater summus.

Honoribus complectitur bonos iustis

Omnesque caritate curat aequali,

25

Sed nec fatigatur labore nec cessat,

Vbi facultas, quo iuvet suos, detur,

Patris magis quam principis putans nomen

Decere se, qui principum sedet princeps.

Nec imperare gratia sui prae se

30

Fert ille, sed sic omnium, ut sui nunquam

Sit mentio, vel parva, sed gregis lecti

Cuius favente pastor est datus caelo.

Reverentiam inde, non metum suis affert,

Vt qui colatur unice, nec optetur

35

Vllus magis qui sospes ac diu praesit.

In ore simplex, regium decus, semper

Est veritas illi, oris et lepor purus.

At fraus abest, abest et astus, in quarum

Vicem una prudentia facessere has cogit,

40

Servilem ut alteram, alteram ut malam trudens.

Haec eruditio omnia excolit mira

Certusque rerum ac multus omnium sensus,

Innata quando vis calescit et mentis

Doctrina vires interim movet sacrae.

45

Est huius etenim generis hoc quidem munus,

Iam seminarium unde pullulat densum

Antistitum atque praesidum virum semper.

Hinc ille, reliquos ne simul tot attingam,

Qui iam beatae dirigens ratis clavum

50

Haereditario innuit catus iure

Deberi hunc olim Pontifex tibi Summe,

Quem tu regendum assumeres et haerentem

Iam pene scopulis turbidi maris cymbam

Potente dextra demeres et in tutum

55

Tandem reducens sisteres diu portum.

Hinc gratulantes est videre sic passim

Cuiusque cunctos ordinis, velut quale

Aestate nostra gaudium fuit nullum!

Sed nullus aeque, opinor, est tamen laetus

60

Quantum senatus Adria potens gaudet,

Qui sic supremae Principem cupit sedi

Adesse iustum, providum, gravem, summum

Qualemve nunc te multiplex dedit virtus,

Vt ipse semper illius fuit constans

65

Fortisque et acer fautor ac erit praesens

Protector usque pro suo in Deum cultu.