5. in eodem plausu:
ad Cippicum Iadriensem praesulem gratulatio

Iam longa quanvis attulit secum dies

Oblivionem saepe rerum desidem,

Antistes alme virque quam doctissime,

Tui memoria pertinax semper tamen

5

Mihi resedit sede mentis intima.

Vt flore quondam te iuventae in optimo

Vigere studiis litterarum vidimus

Ac dehinc honesta prosequentem maximos

Et liberali servitute Principes,

10

Vt mox adeptum te brevi percepimus

Opes, honores ac laborum praemia.

Tum gratulabar, sed tacens tamen, tibi

Bonis quod ultro sic faverent sydera.

At nunc quid unus maximis in omnium

15

Tacere possim plausibus, cum proxime

Tuus supremum principum Princeps decus

Domum revertens expetitus omnibus

Insedit alto principatus culmine,

Cui christiana pareat res publica

20

Et Roma sanctum proferat vetus caput,

Frequensque ad inferos manus Quiritium

Fama locati tam decenter muneris

Non usitato perfruantur gaudio?

At qui supernas incolae sedes tenent

25

Nobis favere iam libenter annuant,

Quod rite ducti legibus, tandem bono

Boni volentes degimus sub Principe.