31. ad Musam, quod in scribendis iis,
quae sub terra gignuntur, liceat Virgilium imitari,
qui quae supra pullulant, felicissime cecinit

Iam me latenter deserit potens favor,

Quem, diva, spiraras mihi;

Ex quo minuti carminis coepi iocos

Te sic iubente ludere.

5

At maius ipsa nunc opus movens tamen

Maiore vi nos excitas

Vltraque paulum, quam prius, profers gradum

Ac nos sequentes protrahis.

Iam non per ima ducimur convallium

10

Humique proni serpimus,

Sed grande sacri scandimus dorsum iugi

Obliquo anheli tramite.

Ac iam videmur proxime sub editum

Prodire sensim verticem

15

Vbi haud videre est floribus nitens solum

Vitisque frondens germine,

Sed prominentia saxa, sed quae dirutis

Querceta adhaerent rupibus.

Non excitamur dulcis hic pulsu lyrae,

20

Non tibiae voce querulae.

Non hic amantis iuvenis aut amabilis

Lusus puellae ludimus,

Vel siqua faciles pervicax mortalium

Sensus voluptas luserit;

25

At nec tubarum personat strepentium

Canorus aures spiritus,

Nec ille iam nos Martius cepit calor,

Summique virtus carminis,

Sed lenis hic nos floridum modi genus

30

Illi secundum detinet,

Natura rerum quo parens dici queat

Quas dives intra parturit

Tellus nec edit, condito de viscere

Humana ni vis eximat.

35

Hac lege et arte maximus vatum canit

Quas terra supra promovet,

Quibusque pascit ac alit animantia

Ornatque cuncta frugibus.

Hunc aemulamur, hunc sequi iuvat:

40

Tu, diva, da nos consequi.