16. ad Petrum Bembum:
gratulatio Veronensis praeturae
patri clarissimo demandatae

Ad te nec ipse litteras diu dedi,

Optate Bembe semper, et semper mihi

Altis adhaerens cordis in radicibus;

Aliunde nec de me rescisti forsitan,

5

Qui Feltriae alpes inter horridas latens

Annum peregi mensibus tribus additis,

Vix unde quisquam poterat effari tibi

Tunc quid agerem, quod admodum paucis darem

Me semper unis artibus bonis vacans,

10

Quaerensve siquis abditus recederet

Locus, frequente civium molestia

Semotus, ignobilis ubi degens sacros

Intuerer Aonidum propinquius choros,

Quae vulgus odere inscium, nec vatibus

15

Ipsis videntur, aura quos vulgi tenet.

Nullis sed unquam praebui recessibus

Me tam remotis, quin celebre meas tuum

Adiret aures nomen et scirem quibus

Tenere studiis tu paterque qualibus

20

Fungatur usque patriis honoribus.

Tum gratulatus, ut decens erat, tibi

Quae digna vestrae prolis et vestrum forent

Ventura semper imprecabar munera,

Iam quale nuper audio patri datum,

25

Praeclara in urbe clarus ut praetor siet,

Valere vos omnes ubi exopto, senem

Aviam, parentes optimos, fratrem probum,

Te, si venire illhuc vel illhic degere

Tibi placuerit. At redire isthuc simul

30

Omnes item incolumes precor; opes, gloriam,

Decus referre; caeterosque patriae

Obire honores te patremque maximos,

Vt illa vobis, vosque digni patria.